Skoro: „niepokój jest ekscytacją bez oddychania” (Fritz Perls), to jakże piękniejsza jest ekscytacja, gdy oddychasz pełną piersią. Tak miałem (dokładnie), w tegoroczne lipcowe noce. Oddychałem spokojnie. Jakby każda rozmową z Bliską mi osobą była kolejną i kolejną sesją: „jak oddychać szczęściem, zrozumieniem”. Te lipcowe noce pozornie odeszły. Choć tak naprawdę żyją we mnie! Utkane z misternej pajęczyny mroku i światła. Tak ciepłe. Tak intymne. Tak otulone mgiełką wieczornej ciszy. Tak przykryte kołderką głosów i szeptów. Są mleczne drogi gwiazdozbiorów i są też mleczne morza tęsknoty, gdy głos Ukochanej osoby, jest jak gorący kubek mleka, który ogrzewa Twe zmarznięte myśli, po całym dniu. Nocami płyną okręty myśli. Mkną jak komety, szukając…

Spotkałem ludzi, którzy są uwięzieni w milionach matriksów. Na własne życzenie! Wydają się spać na jawie. Zahipnotyzowani przez swego osobistego Władcę Marionetek. Poruszani przez ciągłe wyrzuty sumienia, uwikłania, służalcze szepty i umizgi. Tak! Od kilku miesięcy czuje że żyje! Marzenia są jak małe łódeczki w umyśle. Raz przypływają jak sztorm. Innym razem niesie je ciepły wiatr. Czasem opowiada mi o nich księżyc. Me pragnienia dotykają. Tak do samego centrum – mój najgłębszy nerw w duszy. Na żywca. Bez znieczulenia. To czyni we mnie potężną różnicę! To mnie obudziło do życia!  Już wiem czego pragnę w życiu! To duża ulga! Czasami jest tak, że droga serca prowadzi Ciebie, w tak kompletnie…