Jeste-m(-ś) Kamieniem?

Myślałem dzisiaj nad fotografią i słowami pana Michała Gołębiowskiego.

Pochodzą ze strony Facebook – „Mnich stepowy. Literatura, kultura, teologia”.

Oto cytat, a poniżej obraz:

„z pustki wyłania się kamień
a z milczenia słowo”.

Kamienie, którymi rzucamy w innych
nie biorą się z Niczego!

A Kamień, którym się stajemy?

To nie staje się tak po prostu, ani też z dnia na dzień. Ta nasza znieczulica…

Krzywdzimy własną krzywdą!

Co by się nie upierać żadne z tych kamieni, którymi rzucamy w innych, nie są w stanie wypełnić naszej Pustki…

Ani też w drugą stronę – nie wypełnią tych bolesnych Dziur, które nam zrobiły – kamienie ludzkich osądów, plotek, obmowy, przekleństwa, zniesławienia!

Ile kamieni rzucisz w bliźniego?

Ile kamieni uderzy w nasze serce?

Nim zmienisz się w Kamień…

„Rzuciłeś we mnie słowa kamieniem
a kamień ten wbił się głęboko

Jestem Kamieniem
na podobieństwo twoich słów stworzony

Jestem Kamieniem
Ja cały jestem z twoich słów ulepiony

(…) I rzucasz we mnie słowa kamieniem

słyszę tylko jak kamień
uderza o Kamień”

To fragmenty z genialnego utworu Kayah pt. „Kamień”.

Pozwoliłem sobie zmienić jedynie kategorię fleksyjną na rodzaj męski.

Posłuchajcie oryginału: